به گزارش خبرگزاری مهر؛ یافته های محققان دانشگاه میشیگان حاکی از آن است که یخ درون سایه های مداوم دهانه های آتشفشانی قطبی بر روی ماه که گاهی اوقات به آن تله های سرد می گویند می تواند حاوی اتم های هیدروژن باشد که از بادهای خورشیدی نشات گرفته است.

مدل های تئوری از ثبات آب ماه که تاریخ آن به اواخر دهه 1970 باز می گردد حاکی از آن است که یونهای هیدروژن(پروتون ها) ناشی از بادهای خورشیدی می توانند با اکسیژن سطح ماه برای تشکیل آب و ترکیبات مرتبط موسوم به هیدروکسیل ها که حاوی یک اتم هیدروژن و یک اتک اکسیژن و موسوم به OHهستند ترکیب شوند.

این مطالعات نشان می دهد که ترکیب آب به صورت هیدروکسیل در مواد ماه رایج است، اما این ترکیب از آب مایع یا یخ نیست که به راحتی به عنوان از آن در پایگاه های سرنشین دار آینده استفاده کرد.

این به آن معناست که آب احتمالا بر روی عطارد و سیارک هایی مانند وستا و اروس در منظومه شمسی مان نیز وجود دارد.

این اجسام سیاره ای محیط های بسیار متفاوتی دارند اما تمامی آنها قابلیت تولید آب را دارند. طی پنج سال گذشته رصد های فضاپیما و بررسی های آزمایشگاهی جدید آپولو از نمونه های ماه اعتقادات بلند مدت از خشک بودن ماه را تغییر داده است.

در سال 2009 ماهواره رصد و حسگر دهانه های آتشفشانی ماه، مشاهده کرد دهانه یکی از آتشفشانهای ماه به طور دائم موادی را بیرون می دهد که به طور شگفت انگیزی غنی از آب منجمد است.

آب و ترکیبات مرتبط، همچنین در سنگفرش ماه - لایه از پودر و تکه های سنگی که سطح ماه را می پوشاند- تشخیص داده شده است.

با این حال هنوز منشا آب سطح ماه مشخص نیست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: